COP29: Teleurstelling Overheerst
Ruim na het voorziene einde van de VN-klimaattop COP29 in Azerbeidzjan heeft voorzitter Babayev een nieuwe doelstelling voor de internationale klimaatfinanciering besloten. Ontwikkelde landen zetten zich in om tegen 2035 met minstens 300 miljard dollar over de brug te komen. Hiermee ontlopen rijke landen en grote historische vervuilers hun verantwoordelijkheid. Dit bedrag is ruim ontoereikend om ontwikkelingslanden te helpen om hun economie te vergroenen en zich te kunnen wapenen tegen klimaatverstoring.
Een demonstratie op COP in Bakoe.
Een schijntje
Gezien de grote uitdagingen waar we voor staan, stelt het eindakkoord van de klimaattop in Azerbeidzjan teleur. De VS, de EU en andere rijke regeringen moeten tegen 2035 jaarlijks $300 miljard aan klimaatfinanciering naar ontwikkelingslanden sturen. Dit bedrag is ver onder het streefbedrag van $1300 miljard wat nodig is om armere landen te helpen om de steeds stijgende zeespiegel en de toenemende stormen, droogtes en overstromingen het hoofd te bieden. Als je weet dat er jaarlijks zo’n $7000 miljard subsidies naar de fossiele industrie gaan, kun je ervan uitgaan dat rijke landen meer kunnen doen dan dit.
Een panel tijdens COP29.
Wat is er afgesproken?
In de aangenomen tekst staat dat ontwikkelde landen ‘de leiding nemen’ om dat bedrag bijeen te krijgen. Daarvoor mag naast publiek geld echter ook naar privaat geld, ‘alternatieve financieringsbronnen’ en ‘geld van multilaterale ontwikkelingsbanken’ worden gemobiliseerd. Hoewel er toezeggingen zijn gedaan over de verhoging van klimaatfinanciering, is het duidelijk dat deze maatregelen niet voldoende zijn om de enorme kloof tussen de landen die het meeste bijdragen aan de klimaatcrisis en de landen die de zwaarste gevolgen ondervinden, te dichten.
Het is zorgwekkend dat de armere landen in deze onderhandelingen onvoldoende invloed hebben gehad om hun eigen belangen effectief te verdedigen. Kwetsbare gemeenschappen wereldwijd krijgen nog steeds onvoldoende de hulp die ze zo dringend nodig hebben. De $300 miljard is ruim ontoereikend om ontwikkelingslanden te helpen om hun economie te vergroenen en zich te kunnen wapenen tegen klimaatverstoring. Rijke landen en grote historische vervuilers ontlopen hun eigen verantwoordelijkheid.
Eurcommisaris Wopke Hoekstra voor Klimaatactie tijdens de COP
Nog een wereld te winnen
Niet alleen op vlak van financiering, maar ook op vlak van emissiereductie valt het eindakkoord tegen. Dit jaar weigerden landen om direct de energiebronnen te noemen die klimaatverandering veroorzaken. De eindtekst knipoogt nog naar een overeenkomst die vorig jaar in Dubai werd gesloten om over te stappen van fossiele brandstoffen. In de tekst zijn daar nu allemaal mitsen en maren aan toegevoegd.
Dit resultaat is een gemiste kans voor de internationale gemeenschap. In plaats van gezamenlijk de klimaatcrisis aan te pakken, hebben we vooral gehoor gegeven aan de kortetermijnbelangen van rijke landen en grote vervuilers. GroenLinks-PvdA zal zich via de Europese Unie blijven inzetten voor een rechtvaardige en ambitieuze aanpak van klimaatverandering. De druk op grote vervuilers om hun verantwoordelijkheid te nemen, blijven we opvoeren.